«Ἡ διάψευση τοῦ μαρξικοῦ διεθνισμοῦ»

1. Ὅπως εἶναι γνωστό, ἀνάμεσα στὶς θεμελιώδεις διακηρύξεις τοῦ Κομμουνιστικοῦ Μανιφέστου ἦταν κι ὁ περίφημος «προλεταριακὸς διεθνισμός», ποὺ σήμαινε ὅτι οἱ προλετάριοι ὅλων τῶν χωρῶν πάνω ἀπὸ τὶς πατρίδες τους θέτουν τὴν ἐργατικὴ ἀλληλεγγύη, τὸν προλεταριακὸ διεθνισμὸ πρὶν ἀπ’ ὅλα καὶ πάνω ἀπ’ ὄλα. Πρόκειται γιὰ μιὰ οὐτοπικὴ διακήρυξη, ἡ ὁποία ὄχι μόνο δὲν ἐφαρμόστηκε ποτέ, ἀλλὰ καὶ σὲ μερικὲς περιπτώσεις, λειτούργησε ἀντίστροφα, γιὰ νὰ καταδειχθεῖ τὸ μέγεθος τῆς οὐτοπίας. Θὰ μποροῦσα νὰ πῶ ὅτι ἀπ’ὅλον αὐτὸν τὸν κουρνιαχτὸ τοῦ διεθνισμοῦ, μόνο τὸ ΚΚΕ τὸν πῆρε στὰ σοβαρὰ καὶ ἀπὸ τὸ 1919 ἕως τὸ 1949 συμπορεύτηκε μὲ τοὺς «συντρόφους» τῶν «ἀδελφῶν κομμουνιστικῶν κομμάτων» τῶν βορείων γειτόνων μας γιὰ τὴν ἀπόσπαση τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Δυτικῆς Θράκης, γιὰ τὴ δημιουργία τοῦ «Ἀνεξάρτητου Κράτους τοῦ Αἰγαίου», ἤ τὸ «Κράτος τῆς Μακεδονίας» (γιὰ τὸν νοσηρὸ αὐτὸ διεθνισμὸ τοῦ ΚΚΕ ποὺ ἔφτασε στὰ σύνορα τῆς προδοσίας βλ. τὸ ἔργο μου: «ἡ Μακεδονία στὴ Μέγγενη τῆς Γ Διεθνοῦς καὶ τοῦ ΚΚΕ», ἐκδ. «Κάδμος», Θεσσαλονίκη, 2008).

ΩΣ ΕΑΝ

Κι ἄν μέσα στὴ θύελλα ὁρμᾶς

καὶ τὸ σπαθί σου μὲ βία χτυπᾶς

καὶ παίρνεις τὸ κάστρο ποὺ πάσχιζες νὰ πάρεις

τότε μὴ λὲς ἦταν

μὴ λὲς εἶναι

λέγε - ὡς ἐάν.

Κι ἄν ἡ δόξα σοῦ στεφανώσει τὸ κεφάλι

καὶ μὲ ρόδα σοῦ στρώσουν τὴ γῆ

καὶ σ’ἀποθεώσουν στὸ θρίαμβο οἱ στρατιῶτες,

τότε μὴ λὲς ἦταν

μὴ λὲς εἶναι

λέγε - ὡς ἐάν.

Κι ἄν ὁ Πλοῦτος σοῦ χρυσώσει τὰ χέρια

καὶ φτειάχνεις καὶ χτίζεις καὶ δίνεις καὶ σκορπᾶς

καὶ τὸν κόσμο ἔχεις στὰ πόδια σου νὰ σοῦ ἀνήκει,

τότε μὴ λὲς ἦταν

μὴ λὲς εἶναι

λέγε - ὡς ἐάν.

Κι ἄν ἡ ζωὴ σοῦ γελᾶ μ’ὑποσχέσεις

καὶ περίσσια τὰ δῶρα μετρᾶς

καὶ τὴ χαρὰ καὶ ὑγεία ρουφᾶς μὲ γαλήνη,

τότε μὴ λὲς ἦταν

μὴ λὲς εἶναι

λέγε - ὡς ἐάν.

* * * * *

Καὶ τώρα ποὺ ὁ θάνατος ξαφνικὰ σὲ τρομάζει

καὶ τὸν βλέπεις νὰ σιμώνει κοντά σου ἀποφασισμένος

π’ ὀρέγεται νὰ σὲ λυώσει κατάχαμα στὴ σφιχτὴ ἀγκαλιά του,

τότε μὴ λὲς εἶναι

μὴ λὲς θἆναι

λέγε - ὡς ἐάν.

Ν. Καλογερόπουλος (Nikolas Kaloy)

  «Στροφὲς καὶ Ἀντιστροφές , ἡ θεωρία τῆς ὁλοκληρώσεως» (φιλοσοφ. ποίηση)

Τὸ τραγούδι τοῦ ὄγδοου ἐλέφαντα

Ἑπτὰ ἐλέφαντες ἔχει ὁ κύριος Τζί,

μὰ ὑπάρχει κι ἕνας ὄγδοος ἐκεῖ.

Ἄγριοι εἶναι οἱ ἑφτά, ὁ ὄγδοος ἥσυχος,

κι ὅμως αὐτὸς τὸ κοπάδι φυλᾶ.

Πιὸ γρήγορα! καθαρίστε τὸ δάσος τοῦ Τζὶ

τώρα ποὺ εἶναι μέρα, γιατὶ θὰ βραδιάσει σὲ λίγο!

Ἑπτὰ ἐλέφαντες δουλεύουνε σκληρά,

ὁ κύριος Τζὶ στὸν ὄγδοο καβάλα τοὺς κοιτᾶ.

Ὁλημερὶς τὸ δάσος ξεχερσώνουν,

ὁ ὄγδοος τοὺς προσέχει μήπως τσάμπα τοὺς πληρώνουν.